Kijk je nog mee
van daarboven
en kun jij geloven
wat dit jaar al bracht
aan vanalles
tussen hard en onzacht,
wat er verloren ging
in huiselijke kring
en hoe de wereld
rondom naar oude
zekerheden smacht?
Kijk je nog mee
van daarboven
en zie je hoe snel
veel illusies doven
nu de wind uit
onverwachte richting waait
veel anders lijkt uitgedraaid
dan ooit zo mooi was gepland
zowel bij mezelf
als in het ganse land?
Kijk je nog mee
van daarboven
en zie je hoe angst
ons van onszelf lijkt te beroven
hoe de onzekerheid knaagt
en om antwoorden vraagt
die er nu nog niet zijn,
want veel is nieuw,
zowel het virus als de pijn
en hoe de inzet van velen
toch hoop en schoonheid
in zich draagt?
Kijk je nog mee, moeder,
of zucht je met gesloten ogen:
Neem het leven zoals het komt
en durf ook nu in morgen te geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten