Povere parasietenstijl

Deze weg weegt

te licht om door te gaan

Vertrapt verleden veegt

netjes de vloer met ons aan

Ondraaglijk ijl

ademt alles rond ons zuur

Povere parasietenstijl

infantiel streven zonder vuur

Geen aarding met de aarde

Vluchten voor de zwaartekracht

Stop de stille moord op al wat baarde

en de volledig aanvaarde onmacht.

Zwaan

Mag ik jouw stilte zijn
aanwezig door afwezigheid
of een woordeloos refrein
ademruimte vol van tederheid

Of mag ik een spiegel zijn
jouw waarheid aan de wand
of tegengif bij klein venijn
een rustbank als je strandt

Wil jij dan jezelf blijven
ontwapenend puur en naakt
als een trotse zwaan in me drijven
schoonheid die me aan het huilen maakt.

Heden geen poëzie

Al dat dichten stop ermee
de mensen zijn dat zat
staar met ons mee naar zee
ook poëzie maar dan nat

De tranengolf

Verenigd  rond het wasbekken

lieten vrouwen hun tranen gutsen

Terwijl zaten op onbeminde plekken

hun mannen de toekomst te verprutsen

Zwaarden verlieten hun schede

zochten vlees om in te houwen

Op het slagveld werd strijd gestreden

door mannen dromend van  hun vrouwen

Het bekken barstte beukend uit haar voegen

Het dorp verdween onder een zilte vloed

Drijvend op eeuwenoud ongenoegen

dreven de vrouwen hun mannen tegemoet

Ze golfden glorieus over beide legers heen

en wasten het bloed van ieders aangezicht

Toen de tranengolf achter de kim verdween

leek er nooit een bloedbad aangericht.

Verenigd rond het wasbekken

zaten vroegere vijanden in de avondzon

en realiseerden enkel met gesprekken

wat het zwaard in al die tijd niet kon.

Vrij me vrij

Vrij me vrij
verjaar mijn jaren
bevrijd mij van mij
en laat me in je varen

Zijden zijden
flanken der vergetelheid
geleid mijn binnenglijden
in verzengende oneindigheid

Vuur mijn vuur
bronstig in je bron
een creatief crea-uur
waaruit ons kind ontspon.