Buiten wordt er gewerkt
aan de toekomst zoals altijd.Vermoeide bomen buigen
De wind waait ongekend strakDe lucht wordt ijl.
Het hart te vol.
De druk stijgt steil
tot hoorndol.
Hoofd wordt licht
Gemoed te zwaar
Verloren evenwicht
Teveel onverenigbaar
De zomer wenkt
maar schaduwen dansen.
Wie enkel die aandacht schenkt
verliest geloof in eigen kansen.
De lucht zoemt
van zomers lang geleden
van rekbare tijd, gulzig geluk
en dure eden.
De lucht geurt
naar zwoele seringen
zilte zeeën, zonnebrandcrème
en smeltbare dingen.
De lucht ademt
zuurstof in de moede kop
zanderige landerigheid en hoop.
De blauwe lucht lucht op.
Ramen gaan open
en deuren van het slot
We komen buitengekropen
nemen draden weer op.
Zonlicht lonkt en verrukt
maar doet de ogen ook pijn
Veel normaal werd weggerukt
Teveel draden die niet meer zijn
We kijken wie nog kan, wie volgt
in de karavaan die leven heet
en zoeken aarzelend nieuwe grond
na een jaar dat alles daveren deed.
Dat alle kinderen mogen slagen
in het hervinden van lichte dagen
in het afschudden van onbehagen
waar ze geen hulp voor durven vragen.
Dat alle kinderen mogen slagen
In het aangeven wat ze kunnen dragen
en zich weer buiten durven wagen
aan alles wat ze ooit als kostbaar zagen.
Dat alle kinderen mogen slagen
Over heel de lijn
Niet zozeer voor examenvragen
maar in onbevangen zichzelf kunnen zijn.
De wind zit in de
kinderen
Wolken drijven in
hun ogen
Ze vragen om te
minderen
En weer wat meer
te mogen.
De hoofden ogen
zwaar
De blikken lopen
leeg
Niets is nog zomaar
De tekenen worden
veeg.
De schouders gaan
hangen
Ze lachen schril
en hoog
Ze delen allen
het verlangen
Naar een tijd die
lichter woog
De wind woedt in
ons allen
Wolken benemen
ons het zicht
We doen alles om
niet te vallen
Maar wat torsen
we veel gewicht.
