Gasthuisberg

Te gast

in een huis

op een berg.

Geserveerd als ontbijt

van een arts die snijdt

en strijdt. Het beeld

gaat mij door merg.

Gevolgd door

verplicht verblijf

met overnachting

in eindeloze

afwachting op

het verdict:

God heeft gewikt

of

Dat was ‘t.

Ga naar huis.

Het bleek niet erg

Tragiek van een traan

Er was eens een traan
die in een zakje wachtte
naar verlossing smachtte
die haar baan wou gaan

Zelf had ze niets te kiezen
was ze vreugde of verdriet
of eentje dat ontlading biedt
als een hart zich wil verliezen

Ze hoopte vooral uniek te zijn
als een die in het oog springt
eentje dat wordt weg gepinkt
schitterend als een toermalijn

Halsstarrig heeft ze gepoogd
toe te leven naar dat moment
helaas wachtte ze permanent
in een man lang uitgedroogd.

Lek

De hemel is weer lek
God kan het niet laten
Hij prik het wolkendek
vol minuscule gaten

Met het leed in de nek
raakt Hij in alle staten
Hij huilt vanop zijn plek
onmachtig om te praten

De dag is een grijze vlek
met treurnis in de straten
Onderwerp van gesprek
en geklaag in alle maten

Het is wachten op vertrek
van Gods natte traktaten
Zijn schapen hebben trek
om in het zonnetje te blaten.

Pubervapeurs

Ze schiet
van nul naar honderd
in een woede tien op tien
Wij helemaal overdonderd
proberen de angel in
haar te zien

Ze raast, blaast en
jaagt haar kat op de kast
Wij zoeken hogelijk verbaasd
naar een plaatje waar
dit in past

Maar even snel stokt ze
en mokt ze over zoveel onbegrip
De woede wordt een wolk
en uiteindelijk een stip
Plots spreekt ze als een tolk:
Weet ik veel waarom ik flip?!

Zo lijkt de storm nu gedaan
maar het kruitvat blijft in haar
Daarom denk ik toch voortaan
Opgelet! Licht ontploffingsgevaar!

Gasthuisschetsen

Even kijk ik met lede ogen
naar zijn trouwe ledematen
Voelt hij zich niet bedrogen
door die oude medematen

Armen mager en onmachtig
ijlen zwakjes door de lucht
Benen ooit zo veerkrachtig
kraken bij iedere tere zucht

Hoe moet hij blijven reiken
Wie zal zijn dagen dragen
Als krachten blijven wijken
zijn dat overbodige vragen

Toe maar / Dumai (Daniel Kahn)

We moeten snel de grenzen sluiten

Toe maar, toe maar, toe maar

De goeden binnen de slechten buiten

Toe maar, toe maar, toe maar

En op die grens daar hoort een muur

Toe maar, toe maar, toe maar

Want de oostenwind waait veel te guur

Toe maar, toe maar, toe maar

En op die muur zetten we soldaten

Toe maar, toe maar, toe maar

Als bescherming tegen al die ons haten

Toe maar, toe maar, toe maar

We geven braaf onze vrijheid vrij

Toe maar, toe maar, toe maar

Zo verslaan ons leiders de barbarij

Toe maar toe maar toe maar

Ons kan toch niets overkomen

Toe maar, toe maar, toe maar

Zolang rijkdom naar hier blijft stromen

Toe maar, toe maar, toe maar

We werken hard, het is dus ons recht

Toe maar, toe maar, toe maar

Ons zijn privileges voor eeuwig toegezegd

Toe maar toe maar toe maar

Maar onze strijd is nooit gestreden

Toe maar, toe maar, toe maar

zolang anderen vluchten zonder reden

Toe maar, toe maar, toe maar

Dus laat ons op die muur gaan staan

Toe maar toe maar toe maar

En roepen vreemde ga hier weg vandaan

Toe maar, toe maar, toe maar

Ik draag in mijn hart een droom

waar liefde vloeit als onderstroom

tussen de mensen hier en wereldwijd

want niemand wint door onderscheid

zeg mij wat is het nut van al die muren

die enkel het hoofd en hart verzuren

die grenzen trekken ons uit elkaar

binnenin veilig maar al de rest gevaar

Maar wie heeft baat bij al die angst

trekt aan het eind altijd het langst

Dat zijn nooit mensen zoals jij en ik

brave konijntjes met ogen vol schrik

maar enkelen geil op geld en macht

terwijl de wereld op redding wacht

zijn zij zonder visie zonder geloof

houden zij zich moedwillig doof

Nu is het tijd voor recht en vrede

Doe maar, doe maar, doe maar

Voor leiders is genoeg geleden

Doe maar doe maar doe maar

Laat ons kiezen voor wat telt

Doe maar doe maar doe maar

Doe je menselijkheid geen geweld

Doe maar doe maar doe maar

Wil je muren, wil je grenzen

Toe maar , toe maar, toe maar

Geloven in goeie en slechte mensen

Toe maar toe maar toe maar

Of gaan we voor een nieuw begin

Doe maar doe maar doe maar

Geven we leven en toekomst zin

Doe maar doe maar doe maar

Wankelend waarom

Begonnen

in de longen

waar het stil

gedijt

Een gevaar in

jou gewrongen

dat  zich agressief

verspreidt

Dus aanvaard

je het gevecht

waarvan je weet

dat het nooit echt

in jouw voordeel

wordt beslecht

Hoop hupt

over wanhoop

haasje-over

en weer terug

terwijl gif

je lichaam redt

en sloopt

recht je keer

op keer je rug

Tussen moe

en moedeloos

schemert de vrouw

waar ik van hou

maar de blijvende

onzekerheid trekt

steeds wranger

aan je mouw

Waarom vaagt

als een gom

over het

afgelegde pad

Wat wacht jou

aan de horizon

of heb je alle

horizon gehad

Die twijfel

vreet en knaagt

verwoestender

dan het gevaar

dat je belaagt.

De bruidsvlucht

In een ver land en in een onbestemde tijd
werd er een bijzondere vlucht voorbereid
die van een bruid zonder een bruidegom
maar daar draait nu net deze historie om