Zeg niet te gauw

Zeg niet te gauw
Ik hou van jou
Zeg niet te gauw
Jij wordt mijn vrouw
Zeg niets te gauw

Zeg niet te gauw
Ik blijf je trouw
Zeg niet te gauw
Ik heb berouw
Zeg niets te gauw

Zeg niet te snel
Ik weet het wel
Zeg niet te snel
Dit is de hel
Zeg niets te snel

Zeg niet te snel
Het is niet van tel
Zeg niet te snel
het zit op mijn vel
Zeg niets te snel

Zeg soms eens niets
en zeg zo meer
Wees als een trage fiets
doorheen stilstaand verkeer

Of zeg het gewoon traag
Geef gewicht aan vandaag
vertraag, vertraag, vertraag
tot een eerlijk ik zie je graag.

Smet

De sneeuw valt

Een vrouw rilt

wit blank landschap

verblindend en zacht

dat dempt en verstilt

en op toeschouwers wacht

De sneeuw vlokt

Een vrouw schokt

naakt en kwetsbaar

albasten schoonheid

die zwijgend verblijdt

een altruïstisch gebaar

De sneeuw glooit

Een vrouw plooit

vleugje verleidelijkheid

die geeft zonder weten

een onderhuids vergeten

uitnodiging tot oneindigheid

De sneeuw knerpt

Een vrouw kermt

Nu met voeten getreden

en na het gulzig graaien

is de onschuld vergleden

heersen de krassende kraaien

De sneeuw smelt

Een vrouw vervelt

De winterwind trekt voren

scheurt diep in de aarde

in het oog ligt er bevroren

smet die de oorlog verklaarde.

Overdacht

In de klas van mijn zoon
word ik even weer acht
de lucht is nog schoon
er is toekomst die lacht

Een kilo lood weegt nog
meer dan een kilo veren
de trein rijdt rechts toch
daar wil ik best op zweren

Mijn onstuimig handschrift
verraadt een dokter in spe
maar leraars correctiedrift
gaat daarin helaas niet mee

De dagen waren wat ze waren
geen vermomde levensvragen
nog geen twijfels die bezwaren
geen realiteit in al te vele lagen

Intussen trok er veel zekerheid
met woelig water naar de zee
Dus wens ik bij het afscheid
dat mijn zoon geniet voor twee.

Van alle maten

Van alle maten
ben jij degene

die mij het beste past

als ik in alle staten

vraag een oor te lenen

ondersteun jij deze scheve kast

Van alle maten

ben jij degene

die zich de rol heeft aangemeten

als ik dool door straten

even mee te benen

tot de reden is vergeten

Van alle maten

ben jij degene

met begrip in buitenmaat

die alleen kan laten

als schoppen tegen schenen

bovenaan mijn agenda staat

Van alle maten

ben jij degene

die meegroeit met de jaren
met wie ik kan praten
over wat is verdwenen
onderweg bij het geluk vergaren.

Van alle maten
ben jij gewenste overmaat
een vriend
die elke mode overslaat.

Voor we vergaten

Voor we vergaten
hielden we van elkaar
voor altijd
stonden er stoelen
in de straten
om met buren te praten
over komkommertijd

Voor we vergaten
kwam geluk voor geld
hadden we nog in de gaten
dat wie de wetten stelt
altijd kiest voor eigen baten
op de rooster geteld

Voor we vergaten
was alles avontuur
durfden we vrij te laten
en in het nachtelijk uur
was er geen haten
maar liefde die leunde
elkaars olie op het vuur

Voor we vergaten
waren we burgerongeschikt
sliepen we gaten
in de overbodige morgen
werden de kleine zorgen
tot rampen aangedikt
en evengoed weer losgelaten

Voor we vergaten
wisten we wie we waren
en nooit worden zouden
was er het verlangen
in veel te grote mate
een eigen koers te varen
die geen mens weet aan te houden

Maar nu na het vergeten
zitten we bij het avondeten
netjes gemiddeld te wezen
Onbewust van de onrust
die vroeger stond te lezen
in onze hongerige ogen
nu door sleur toegekust
de rug lichtjes gebogen.

Mona Lisa op leeftijd

Je glimlacht en zwijgt
Mona Lisa op leeftijd
Wat er in je nek hijgt
kraait voor zijn tijd

Je ademt ademloos
en blikt de wereld in
leven eindigt broos
buigt richting begin

Je huivert en wacht
voor het open raam
op de wind vannacht
de afroep van je naam

In bevochten sereniteit
verlang je naar horizon
nooit belast door spijt
wieg je in je nachtjapon

Je glimlacht en zwijgt
Mona Lisa op leeftijd
tot je voorover neigt
je van jezelf scheidt.

Ik hou je

Ik hou van je
Ik hou je

Ik hou je
hier bij mij
ik hou je
aan mijn zij
en trouw je

Maar jij zegt
Wat zou je
Je hield van mij
ooit vogelvrij
maar vertrouw je
ook liefde
met sleur erbij
en bouw je
echt op mij
of alleen op
ik hou je

Ik schouw je
en vouw je
een tel toe in mij
We zwijgen
allebei en
heel even
verflauw je

En dan zeg jij
Ik hou je
ik hou van je
van jou in mij
van mij in jou
wat zou je
zijn zonder mij
je vrouw.

Gelukkig

Gelukkig zijn ze met velen
die het nog wat kan schelen
hoe we lief en leed verdelen
in tijden van beschadiging

Gelukkig zijn ze met minder
die de ander zien als hinder
enkel rups en niet de vlinder
op weg naar verwaardiging

Gelukkig zijn er veel mensen
die los van kaduke tendensen
vrede boven egoïsme wensen
als antwoord op aanmatiging

Gelukkig verliest het ik van wij
en al komen oude angsten vrij
elk hart steekt de geest voorbij
nu in gedeelde verontwaardiging

Gelukkig.

Gebroken etmaal

God brak een etmaal
als een hostie in twee
de nacht gaf hij finaal
aan volkeren overzee
de dag was paradoxaal
voor het ongelovig vee
Dus na een lang verhaal
was niemand nog tevree
Er weerklonk oorlogstaal
en de daden kwamen mee
Dag en nacht botsen fataal
rond de Middelandse zee
God zwijgt nu in elke taal
staart naar zijn werk op tv.

Vervlogen vragen

In de ogen
van mijn kind
kwam vaak de vraag
voorbij gevlogen
waarom het goede
zelden wint.

Dan stegen er woorden
in mijn mond
die ik al voor het uitspreken
tragisch ontoereikend vond

Dus juich ik voortaan
extra hard bij al het goede
en zwijg wijs
maar droef te moede
als haar ogen weer
op dat soort
vragen staan.

Uitzweten

De aarde voelt zich niet goed
zit met koorts onder de leden
een parasiet doet zich tegoed
kritisch punt is overschreden

Ze zweet zich donderwolken
van koud naar warm en terug
iets wil haar zo overbevolken
vegeteert op haar gastvrije rug

Haar huid verdroogt tot ze barst
hongert zo uit wat haar belaagd
het gezwel vecht op haar hardst
een interne strijd die doden vraagt

Zo zaait ze noodzakelijk geweld
onder het leven dat woekeren ging
Tot gezond evenwicht is hersteld
is de mens haar grootste pijniging.