dinsdag 22 januari 2019

Ondersneeuwd


Dag na dag
daad na daad
strompel ik door sneeuw
waarin jij geen afdruk
achterlaat.

Minuten tikken uren
tot dagen, vlokken verdriet
tot vergetelheid, de tijd legt
zich in witte lagen tot een
troostend sneeuwtapijt.

Geluiden dempen, contouren
vervagen alsof de dood zelf om
stilzwijgen komt vragen en wie
weet, misschien, geloven we zo
weer dat het er niet is als we het
niet kunnen zien.

Maar het wit waaronder jij
verborgen zit, is slechts mooi
tot de volgende dooi. Dan zie ik
jouw verdwijnen terug verschijnen
en kom voor lange tijd enkel
nog de regen tegen.

donderdag 17 januari 2019

Op en over

We praten over
niet voor of tegen
het onderwerp
zo ongenegen.

Straf noem je het
met een lidwoord voor
Ik vraag voor wat dan
maar krijg geen gehoor.

Het onderwerp is op
bestraald en belicht
langs alle kanten
doch niet gezwicht.

Het praten is over
werkt stil in je na.
Jij sluit moe de ogen.
Het is tijd dat ik ga.