In de hoek stond een houten zwaard
van een ridder ongekend en onvermaard
te wachten op avonturen die niet kwamen
die puur uit verveling zelfs de benen namen
Aan tafel zat de ridder aan het ontbijt
dromend van liefde en heldhaftigheid
van het verslaan van gifgroene draken
die in dit huis wel eens de kop opstaken
En zo had hij die dag moeder niet gehoord
toen ze hem tot haasten had aangespoord
Waarna ze hem geïrriteerd op de klok wees
Maar irritatie was deze ridders achillespees
Zijn ogen schoten vol, de held was al geveld
door boosheid van haar op wie hij was gesteld
Zijn tranen werkten echter als olie op een vuur
maakten op hun beurt de moeder overstuur.
Want plots zat ze zwaaiend achter hem aan
met het zwaard dat in de hoek had gestaan.
Hij vluchtte driemaal om de ontbijttafel heen,
greep angstig naar zijn boekentas en verdween
Na die dag was zijn riddertijd voorgoed voorbij
Het bleek te riskant en met veel kans op averij
Maar moeder, doordat jij zo achter mij aanzat
heb ik toch 1 memorabel ridderavontuur gehad.
