De dag was ietwat vreemd gestart
voor prinses Peperkoekenhart
een wolkje hing boven haar bed
en had heel de kamer blank gezet
Dus riep ze: hé wolkje stop daarmee
anders wordt ons paleis een heuse zee
Vertel liever eens waarom je zo huilt
en jij je hier stiekem bij mij verschuilt
Ach, zuchtte het wolkje, in verdriet
de mensen zijn boos, willen mij niet
Als ik nog maar aangedreven kom
roepen ze: ga weg, wij willen de zon
Maar hoe blijven de bomen groen
als wolken hun natte werk niet doen
wij geven het water aan de bloemen
waarrond dan al de bijtjes zoemen
die zorgen voor de allerzoetste honing
voor jou, de koningin en de koning
Wij vormen het drinken van de aarde
zijn al eeuwen van onschatbare waarde
voor alles wat groeit en al wie leeft
voor al wat kruipt of daarboven zweeft
En toch is er nooit eens iemand blij
als ik kom met vriendjes aan mijn zij
waarom mag ik niet zijn wie ik ben
want dit is het enige leven dat ik ken
Heel even was het stil en toen een plons
de prinses sprong vanonder de natte dons
nam vanuit haar hart een kloek besluit
en zwom toen gezwind de kamer uit
In het enorme paleis kwam ze halverwege
haar dobberende papa en mama tegen
die vroegen: lief kind, wat is er aan de hand
in wat voor natte nachtmerrie zijn wij beland?
Oh niets erg, zei ze, ik ga op wereldreis
want een klein wolkje is wat van de wijs
We zoeken een plekje waar ze welkom is
als passend antwoord op een soort gemis
De prinses nam de majesteitelijke luchtballon
met daaronder als mand een immense regenton
Ze gooide rond het wolkje een gouden touw
en fluisterde: droog je tranen nu maar gauw
Zo zweefde het duo de horizon tegemoet
vol hoop en met lichter wordend gemoed
Onderweg kwamen ze duizend wolken tegen
maar ook hen waren de mensen niet genegen
Na vele weken van wolkje- en ballongevaar
kwamen ze ergens ter hoogte van de evenaar
Onder een acacia zat een jongetje op een kruk
met rondom hem de aarde uitgedroogd en stuk
Zoute tranen trokken banen op zijn wangen
neerslag van verdriet diep in hem gevangen
De prinses daalde neer als in een blije droom
en knoopte wolkje aan de oude acaciaboom
Goeiedag, ik ben prinses peperkoekenhart
dit is wolkje maar zij is helaas wat verward
want iedereen heeft iets op de regen tegen
voor een wolk gaat dat op den duur wel wegen
Maar de jongen sprak blij in veel te hoge tonen
Oh prinses, mag jouw wolkje hier blijven wonen
want jullie hebben er wel te veel, maar bedenk
in dit dorre land is elke wolk een godsgeschenk
Zo vond wolkje na een hele lange trek
eindelijk op deze aarde haar eigen plek
waar al haar water altijd welkom was
en er schoonheid school in elke regenplas
Lang nadat de prinses weer paleiswaarts was gegaan
kwam vanaf de evenaar van wolkje een kaartje aan
Prinses, dankzij jou kan mijn leven niet meer stuk
want ik huil hier nu alle dagen tranen ...
...van geluk.
Alle kinderen met een hart van peperkoek
onthou, de wereld is één groot avonturenboek
Ga daarin dus steeds naar je eigen plek op zoek
soms is dat heel ver weg, maar vaker net om de hoek.
