Alles aan jou
krult en klatert
smult en schatert
je stem je haren
je gulle gebaren
met ogen die vragen
en voeten die wagen
Je leeft, je geeft
van binnenuit
van onder je huid
Je bruist en sprankelt
tot iets in jou verhuist
en je plots wankelt
Dan stok je
hapert het klokje
een tel een dag
tot een bel vol lach
in je borrelen gaat
en het wolkendek
aan diggelen slaat.
Alles aan jou
is reiken
voorbij de regen
kijken
voorbij het tegen
Je bent mijn engel
uit de hemel gekregen,
die de haperende
lichtheid al wel kent,
maar nog niet
laat wegen.
