Venster op de wereld

 Mijn venster op de wereld

Mijn venster op de wereld

heeft zongebleekte gordijntjes

gedroogde regendruppelranden

en beige, bescheiden kozijntjes

Mijn venster op de wereld

draagt krasjes in de hoeken

waar het licht anders breekt

en spinnen onderkomen zoeken

Mijn venster op de wereld

houdt al te gure wind tegen

laat de lente aarzelend binnen

toont hoe anderen buiten bewegen.

Mijn venster op de wereld

kent zijn grenzen maar al te goed

snijdt stukjes uit de werkelijkheid

Ze schenkt weelderig en ze behoedt.

Oude echo's

Als de stilte indaalt

en de vogels buiten zwijgen

galmen in mij oude echo’s

die graag aandacht krijgen.

Ze trekken, ze zingen

Ze verbeelden vergane dingen

Ze knijpen zachtjes in het hart

en ontlokken jeugdherinneringen.

Ze graaien in de rijkdom van de jaren

in al wat een mens op kan sparen

onder de huid en resoneren het geluid

van wat juist voelt maar niet te verklaren

Als de stilte indaalt

neemt vroeger woordeloos het woord

mompelt over stukjes bezonken leven

soms al een eeuwigheid niet gehoord.

soms al een eeuwigheid niet gehoord. 

Woordjes knippen

 Ze knipt woordjes uit en

Ze knipt woordjes uit en

plakt ze zorgvuldig op papier

geroezemoes, weeromstuit

ondersteboven en fabeldier.

 

Ze kiest ze louter op geluid

hoe ze knisperen in haar hoofd

miezerregen, vlinderkruid

oelewapper en bekokstoofd

 

Ze vult wat wit en leeg was

met cadeautjes van taal

Ze ruikt eens aan rammenas

en knabbelt aan kannibaal.

 

Ze hangt ze boven haar bed

met avondschemer en ochtendgloren

Zo weet ze elke dag goed ingezet

of raakt pardoes een droom geboren.