Jij mag

 

Soms hangt de mist in de bomen

en zwijgen de vogels op hun tak

Maar ook dan mag je bij me komen

en strijken we samen de plooien vlak

 

Soms roept de uil eenzaam in de nacht

en vallen de sterren uit hun verband

Maar weet dat ik dan ook op je wacht

vol liefde en met een uitgestoken hand

 

Soms ben ik onvindbaar voor een tijd

Zwem ik rondjes ergens uit het zicht

Maar ook dan ben je mij niet kwijt

blijf ik diegene die aan jou te denken ligt

 

Soms trekt het leven zelf ons uit elkaar

zeg ik niet de woorden die ik zeggen wou

Maar zelfs dan alsjeblieft kom toch maar

want al mijn wachten is een wachten op jou.

Kerst 2020

 Dat wil je niet wezen

Da’s moeilijk om dragen

Die zijn die ze bij kerst

als de eenzame vragen

 

Want ook al ben je welkom

Wordt je behoefte gehoord

Je komt toch tot de slotsom

er is geen plek waar je hoort

 

Na dat feestje buitenshuis

op kerstvrolijkheid vergast

wacht dan weer dat stille thuis

waar slechts jij en jij alleen in past.

Eigen geluk

 Veel moet ik haar leren

dat misschien nooit lukken zal

Maar wat zou haar dat ook deren

Het allerbelangrijkste kent ze al

Want op de vraag

Wat maakt jou gelukkig?

antwoordt zij

Gewoon wie en wat ik ben.

En inderdaad

nooit is ze boos of nukkig

Zij is veruit het meest

tevreden zonnetje dat ik ken.

Huidhonger

 De huid vertraagt

en vraagt meer tijd

om de plooien

der vergankelijkheid

weer glad te glooien

tot naakt verzoek

om tederheid.

De jaren en de wind

hebben de strakheid

van het kind

gegroefd, verweerd

en al dan niet bemind

de wetten van de

zwaartekracht geleerd.

Maar de hunker blijft

drijft van binnenuit

het verlangen om huid

aan huid die ene zin te

mogen vangen die een

mens zonder woorden schrijft

als hij zijn liefde strelend

en helend in de ander wrijft.

Winterslaap

 

Ik laat mijn haren groeien

en ik prop mij vol met vet

Ik voel leegte in mij vloeien

De lange winter is ingezet

 

De weerstand geeft zich over

Het licht verliest aan kracht

Ik dek me toe met gevallen lover

terwijl het duister op mij wacht

 

Ik rol mijn lichaam tot een bol

Tel mezelf als verloren schaap

Geborgen in dit mentale hol

begin ik aan mijn winterslaap

 

Het hart op de laagste stand

Het hoofd vol verstilde dromen

Tot op een dag de zonnekant

mij weer tot leven laat komen.

Al wat niet mag

 

Een oude vrouw in de avondzon

vouwt de handen in haar schoot.

Zo bidt ze tot gans het pantheon

voor een wereld in ademnood.

 

Een meisje zingt een avondlied

over geloof in een beter morgen

en hoopt dat het wat troost biedt

voor de vrouw haar rimpelzorgen

 

Dan zoent ze de handen in de schoot

en blaast er zachtjes lieve woordjes in

Gebaren die men sinds kort verbood

maar zo nodig voor een nieuw begin.

 

De nacht valt en het wordt al koud

Dan wandelen ze weg arm in arm

Ze doen wat niet mag en alles fout

maar in hen gloeit het heerlijk warm

Doorndoosje

 Doornroosje in een doosje

zou dat nu niet goed verkopen?

Een prikje en dan een poosje

op andere tijden liggen hopen

 

Of een ritje met sneeuwwitje

in een slee met zeven dwergen

en dan zoeken in elk appelpitje

waarom geluk zich wil verbergen.

 

Of doe maar een uitstapje met roodkapje

op anderhalve meter van de wolf

en dan jagertje spelen met mondkapje

als een sprookjesprins in deze coronagolf.

Ten afscheid

 

Toen hij jou ten afscheid kuste

op jouw lange reis alleen

naar een plek om uit te rusten

besefte ik er is geen een

ooit zo dicht bij jou geweest

in jouw goede en kwade dagen.

Hij heeft zoekend maar onbevreesd

mee jouw trieste lot gedragen.

 

Hij heeft wijn met je gedronken

De laatste sigaret met je gerookt

Hij heeft jouw troost geschonken

en je groenten tot soep gekookt.

 

Ook nu jij er niet meer bent

kruisen onze wegen nog elkaar

Voor jouw geluk met hem gekend

ben ik hem eeuwig dankbaar.

Geld telt

 

Het geld niet hebben

dat je betalen moet

Dat knaagt aan je ribben

Dat vreet aan je gemoed

 

De emmer raakt dan vol

en de ijskast die loopt leeg

Je wist niet dat je uit een tube

tandpasta zoveel restjes kreeg

 

Je leeft moedig voor de schijn

en voor de ogen van je kinderen

Het kan allemaal veel erger zijn

en je kan altijd ergens minderen.

 

Zo graaf je gestaag een put

waarin je niet mag gaan zitten

Want elke last heeft vast zijn nut

Het leven kent nu eenmaal vele ritten.

Verboden te betreden

In mijn hoofd zit je

achter zoveel deuren

Soms als een stil

veelzeggend beeld

Soms als goudgele geuren

of een kind dat domino speelt

en mooie en trieste herinneringen

haasje-over met elkaar

laat springen.

 

Dan raas je met een toorts

door de kamers van mijn hart

Als een soort latente koorts

die mijn lamme goedzak hart verwart

en lacht met de muurschilderingen

waarvan ik dacht dat ze uit

wederzijdse liefde waren aangebracht.

 

Daarom hang ik

wel eens op die deuren

‘Verboden te betreden’

Er is gebeurd

wat moest gebeuren

en nu niet zeuren

er zijn er genoeg

naar een ander heden.

Zij maakt mij

 Ze is huilend weggelopen

van een spel niet echt van tel.

Ik heb tot mijn spijt

op haar geroepen.

Het geduld heel even kwijt.

Dat had niet gemoeten.

Dat heb ik haar gezegd.

Want huilen is een recht.

We praten over verliezen

Hoe moeizaam ik dat heb geleerd.

Maar ze zucht: papa, dit zie je nu verkeerd

Want verliezen kan ik al

Het zijn flauwe reacties van anderen

waar ik steeds weer over val.

Ik zeg dat ik dat begrijp

Zoiets is nooit echt fijn

en daar in elkaars armen

worden voor even even klein.

Ik zeg sorry voor het roepen.

Dat had echt niet gemoeten.

Zij zegt: ach je bent om van te snoepen

Een soms zelfs een veel te suikerzoete

Je bent de liefste papa die ik ken.

Ik besef ineens: Zij is het die maakt

dat ik de beste versie van mezelf ben.

Volle rugzakjes

 Heel wat rugzakjes

zitten nu al overvol

Bussels geknakte takjes

Muizenissen in hun bol.

Niemand mag het zien

Ze moeten het maar dragen

Wat hier telt, is hoeveel op tien

Geen reden toch tot klagen

Soms breekt een rugzak open

Dan krijgen wij een levensles

In wat soms fout kan lopen

Inzicht scherper dan een mes

Dat zij ruimte hebben tot leren

zegt iets over hoe sterk ze wel zijn

Dus laat ons vooral blijven proberen

oog te hebben voor verborgen pijn

Een minuut of tien

Ik geloof niet in een hemel

Of in een leven na de dood

Jouw heengaan was een deur

die zich onherroepelijk sloot

Maar stel dat je mocht komen

één keer in een sterrenloze nacht

in het grensgebied der dromen

door een soort mysterieuze kracht

Dan hoop ik dat je

al is het maar een minuut of tien

de pracht van jouw kleinkinderen

weer ten volle zou kunnen zien

Ze zijn te mooi voor woorden

Jij zit zo heerlijk in hun bloed

Dat is wreedste, wat echt niet hoorde

dat jij hun groeien missen moet 

Verloren brood

 In de geur van verloren brood

zit parfum van hervonden geluk

Hun wangen kleuren herfstrood

Het zijn oogappels stuk voor stuk

Hun lachjes rollen af en aan

We spelen een vrolijk kwartet

dat terug vrij durft op te staan

na een jaar zo overhoop gezet

Ook al zal alles hier straks verstillen

word ik weer die tegen mezelf prater

Dit is geen terug naar vroeger willen

Dit zijn stappen naar een beter later