Daar ligt hij
de dag
Leeg en zonder
verwachtingen naar mij.
Niet dat er
niets mag,
maar niemand
hoeft mij vandaag erbij.
Dus leg ik
me naast de dag
en kijk hoe die zich vult
met blauwe lucht en duiven
die er vrank en vrij
doorheen schuiven
en koeren "Eigen schuld,
dikke bult."
Langs het veluxraam
zie ik de wolken glijden
even broos en amorf als ik
maar zonder het zelfmedelijden
waar ik mij bij vlagen
in bekwaam.
Liggend loop ik zo
leeg in de dag
en wacht
tot ik ook deze als
uitgezeten beschouwen mag
onderweg naar het vergeten
van de nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten