Rustig vriend

Rustig mijn vriend, kalm aan
We hebben op deze bol nog een eind te gaan
En weet je, heus, er zijn er echt niet veel
met wie ik graag lang tijd en ruimte deel

Dus kalm aan en rustig vriend
Neem je rust, ze is wel verdiend
en doe eens even niet wat moet
maar wat je wil, je bent in zoveel goed.
 
Rustig mijn vriend, kalm aan
Ik ben blij dat je op de rem durft staan
Want achter al die vrolijkheid en lach
schuilt iets dat om aandacht vragen mag
 
Dus kalm aan en rustig vriend
weet je in stilte door mij bemind
Zorg goed voor jezelf en zo ook voor mij
en dan weer vol leven met volle batterij.

Onkruid

Ik kan schrijven blijven
dag in dag uit als onkruid
als een dam of een brug
tegen pijn of naar je toe
Maar het eerste komt toch
en jij er niet mee terug

Mijn woorden zijn stenen
in een bodemloze put die
wegen, galmen en vallen
zonder nut. Ze hebben geen
zin om thuis in te komen. Ze
zijn te min om wat stilviel
opnieuw te laten stromen.

Mijn taal vervalt tot alfabet,
letters hulpeloos tot woord
gezet waarvan de betekenis
onbetekenend is voor het gemis
dat ik voel. Terwijl ik vroeger maar
moest zeggen: Je weet wat ik bedoel.