Er was eens.
Toen plots niet
meer.
Buiten kraait een
haan
Nu al voor de
derde keer
Wolken schuiven
voor de zon.
De wind zucht in
de bomen.
Er was eens dat
ooit begon.
Dat nog tot
wasdom moest komen.
Mieren kroelen
door elkaar.
Geen aarzeling in
hun doen.
Ik kauw op die
hadden-we-maar.
Konden we maar terug naar toen.
De wind zal niet dragen.
De wind is ziek en moe.
Gitzwart kleuren de dagen.
Een open raam valt toe.
De horizon lijkt gesloten.
Sommigen stappen uit.
Anderen zoeken onverdroten
naar iets dat dit vallen stuit.
De woorden blijven steken
in onmacht en verdriet.
Zoveel gebroken en in gebreke.
Geen zin die hier verlossing biedt.
Waarom mevrouw, waarom meneer?
Waarom doet
iemand dit?
Waarom nu al voor
de tweede keer?
Waarom zie je
niet hoe diep iemand zit?
Waarom voel ik mij
zo leeg en klein?
Waarom voelen
anderen schijnbaar niets?
Waarom wil iemand
er niet meer zijn?
Waarom zie ik hem
nu nooit meer op de fiets?
Waarom was de meest
gestelde vraag
waarop vaak geen
antwoord viel te geven.
Er werd
geluisterd en getroost vandaag.
Het waren lessen voor
het leven.
De dag begint
met het zoeken
naar zin
tussen de resten
van gisteren
niet wetend welke
dagen ons wachten
en wij daar dolend
middenin.
De dag begint
met vragen zonder
antwoorden
met angst voor
berichten die
wankele hoop weer
ten gronde richten
met het zoeken
woorden
die in ons leven niet
thuishoorden
maar de kloof tussen
ons en dat leven
weer zouden kunnen
dichten.
De dag begint met
denken aan jou
Aan wat jou dreef
en wat in het nauw
De dag begint met
denken aan jou en jou
die alles deed
zodat ons dit niet overkomen zou.
De dag begint.
Vol rouw en
grauw.
Terwijl het licht
aan kracht wint.
vind ik zin bij
jou. En jou. En jou.
Op het ritme
van de baren van
de zee
baart een vrouw
haar kind
en geeft het met
de weeën mee
Geeft het de
hartslag van de aarde
en de adem van de
wind
Geeft het alles
mee van waarde
Zodat het over de
baren van het leven
zijn eigen weg naar
morgen vindt.
Dag mama, lieve
mama
Jouw jongen doet
flink zijn best
met zich weer een
weg te banen
Huilt nog altijd
sneller dan de rest
Maar nu al jaren
zonder tranen
Dag mama, lieve
mama
Het huisje is netjes
opgeruimd
want da’s goed voor
het gemoed
Weer vaker ben ik
goedgeluimd
ondanks mijn karakter
bitterzoet.
Dag mama, lieve
mama
Ik draag zorg en
hou me sterk
net zoals ik het altijd
bij jou zag
Waardig je zoon
zijn, is een levenswerk
Dank u mama, een fijne
moederdag!
Mother, O, mother in heaven above
tell me the story
of leftover love
Of all those
relations
Wich came rash to
an end
‘Cause we thought
that our time
elsewhere better
was spend.
Of children who
died
long for their time
So all the
leftover love
became like
scaled leftover wine
Mother, oh mother
in heaven above
tell me the story
of leftover love
Of the souls long
forgotten
Of the love unspoken
by shame
Of chances thrown
in the alley to rotten
Or all loves who
were born with no name
Mother, o, mother
in heaven above
I still carry in
me for you so much leftover love
De wind vindt
zijn draai niet
tevergeefs op
zoek naar jou.
De zon hangt er
bleekjes bij
en schril
schreeuwt de pauw.
Bladeren rillen
aan een tak
Vogels weifelen
in hun vlucht
De lucht hangt
vol ongemak
voor nog meer
onheil beducht
Tij aarzelend
tussen eb en vloed
vraagt raad aan
de rijzende maan.
Want wie weet nog
wat ertoe doet
nu de natuur geweld is aangedaan?
Een daad voorbij woorden.
De stilte die dan
schrijnt.
De vraag die niemand
hoorde.
Jong leven dat
verdwijnt.
De wijzer die
verstomt.
Het hart dat
nimmer slaat.
De toekomst
weggegomd.
Geen antwoord dat
nog baat.
Een last te zwaar
om dragen
dreef iemand te
vroeg heen.
Durf daarom hulp te
vragen.
Draag nooit te
zwaar alleen.
