Waar ga je heen,
mijn blauwogige zoon?
Waar ga je heen,
zo kwetsbaar en schoon?
Ik ga naar werelden
hier ver vandaan
virtueel,
onsentimenteel
om er monsters te
verslaan.
Ik ga stoppen met
willen, enkel chillen
en dromen van zonnen
op de maan.
Ik ga oude beelden
voorgoed stallen
en wachten op de
harde, harde, harde regen
die zal vallen.
Waar ga je heen,
mijn blauwogige zoon?
Waar ga je heen,
zo kwetsbaar en schoon?
Ik ga naar een
morgen zonder gloren
zonder moeten en
wroeten
waaruit niets van
waarde werd geboren.
Ik ga naar landen
met welkome handen
en een mensvolk
van herbivoren.
Ik ga oude beelden
voorgoed stallen
en wachten op de
harde, harde, harde regen
die zal vallen.
Waar ga je heen,
mijn blauwogige zoon?
Waar ga je heen,
zo kwetsbaar en schoon?
Ik ga voorbij de
horizon die de jouwe was
los van loze
macht en zwaartekracht
los van het leven
om de eigen as.
Ik ga de dagen uitdagen
louter liggend in
het ongemaaide gras.
Ik ga de oude
beelden stallen
en wachten op de
harde, harde, harde regen
die zal vallen.
