De muur en ik , wij zijn twee goede, oude vrienden
Hij loopt nergens heen en ik altijd tegen hem aan
Zo helpt hij mij keer op keer de weg te vinden
die anderen zo graag wensen dat ik moet gaan
De muur onderhoudt met iedereen goede banden
maar met het kastje heeft hij vaak het meest plezier
moedeloosheid doet me soms tussen hen in belanden
verwordend tot speelbal
van ondraaglijk licht vertier
Uit vriendschap laat hij mij wel eens over hem kijken
en dan lijkt alles daar geweldig opgeruimd en opgeleukt
Maar dromen van de andere kant willen snel weer wijken
als blijkt dat daar ook iemand tegen mijn vriend aan beukt
De muur en ik, waarachtige vrienden voor het leven
hem ooit gemetst tegen mijn fantastisch verdwalen
Maar als hij schele hoofdpijn en licht vertier blijft geven
zal ik mij genoodzaakt zien hem finaal neer te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten