Voor (PDW) en al wie te vroeg gestorven is

Geruisloos vallen bladeren,
Vallen mensen in herfstkleur getooid
De groene boom sluit onmerkbaar zijn aderen
Terwijl westenwind willekeurig leven vergooit

Elk mens in mij ontknopt is een blad
fotosynthese zij aan zij in mijn kruin
Wreed echter kruist soms de dood het pad
Van bloeiend groen, nog lang niet bruin

Eens onttakelt en winters naakt
Zullen we samen nederig humus zijn
Dat onze kinderen mogelijk maakt.
Maar een te vroeg vallend blad doet eeuwig pijn.