Ieder van ons houdt de adem in
Jij probeert je
laatste uit te blazen
In de schoot van familie en gezin
klopt je hart dat blijft verbazen
Je geest waaiert al vele jaren
tussen vergeten en verleden
Je lichaam laat zich niet doodverklaren
klampt zich vast aan leven en aan heden
In verscheurd zwijgen
roepen we je toe
Durf los te laten! Durf dan toch te gaan!
Elk herleven put ons verder uit en moe
weet jouw doodstrijd ons murw te slaan
Dan breekt je blik, verstart je mond
je borst stopt definitief met deinen
Verdriet en opluchting gaan de kamer rond
Mezelf wens ik een vlotter verdwijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten