Maren (9)

Half acht, de nacht is reeds
uit haar ogen vervlogen
Het meisje op de rand van negen
kom ik halverwege mezelf tegen

Ik zoen haar ouder, een jaar vertouwder,
op haar hoofd van eindeloos blond
Ze trekt ringen rond haar stam en gooit
zich argeloos als ballast op mijn schouder

Ik voel mijn jaren, niet de hare
als we zingend de trap afdalen
Zij blikt de toekomst in, ik dank het verleden
draag haar en mezelf dralend naar beneden.