Ze vraagt: Wat wil je nalaten?
Wat wil je nalaten te doen?
Wat wil je en in welke mate
Wat wil je nog van toen?
Ik klaag: Wat zou het baten?
Wat als het willen niet gaat?
Wat zin heeft het te praten
als je je hart niet verstaat?
Ze waagt: Kan je ‘t niet vragen
aan het kind dat in jouw leeft?
Dat zich stil houdt heler dagen
maar je dromen richting geeft?
Het daagt. Zou het nog bestaan?
Zou het zich nog buiten wagen?
In mij voel ik iets schuiven gaan,
mezelf om op de arm te dragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten