Beste Atlas,
Ik denk dat het beter past
dat je de wereld
niet langer op je schouders torst
als een last,
maar vol in je armen
als een kind
dat je het waardevolste
om dragen vindt.
Misschien dat daar
een andere manier
van kijken uit ontstaat
die jou en ons allemaal
weer rechtop lopen laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten