In de schaduw
van zonovergoten
In de stilte
van uitgezongen
In het alleen zijn
door mensen omsloten
voel ik jou
uit wie ik ben begonnen.
In de glimlach
van een vrouw die passeert
In de zomerdagen
die zich niet neerleggen bij de nacht
In de uren
dat mijn blik zich naar binnen keert
voel ik jou
die onvoorwaardelijk op mij wacht
In de rimpels
die lachen rond mijn ogen
In het zand
dat tussen de vingers vliedt
In de afdrukken
van wat lang is vervlogen
voel ik jou
en de troost die dat biedt
In de zwaluw
die ons de herfst achterlaat
In het kind
dat roept dat het zonder kan
In de tijd
die alsmaar sneller tikken gaat
voel ik ons
samenkomen en geniet ervan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten