Ooit was er een wonderlijke tijd
dat mij in liedjes werd geleerd
hoe de zon 's avonds de zee inglijdt
en de zee zont in de zak of omgekeerd.
We zongen over een onbekende klasgenoot
altijd ziek behalve dan op zondag misschien
en was jouw papieren hoedje weer te groot
dan kon je het in de glazen kast laten zien.
Alle eendjes falderalderieden in het water
en bij regen vielen boerinnetjes op hun gat
Te kaapren varen was pas iets voor later
als Broeder Jacob genoeg geslapen had.
Zo zongen we ons elke dag een goed gevoel
van 's morgensvroeg in dat kleine station
en gingen wippend op kabouters paddestoel
wat koekenbakkenvlaaien omdat nog alles kon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten