De dag wou
niet opstaan
en beval de haan
Kom van die mesthoop vandaan
en laat de nacht haar gang gaan!
Dus bleven de kippen op stok
verstilden de wijzers op de klok
trok de haan zich terug in zijn hok.
en kroop de geit weer wat dichter
bij haar bok.
Alleen de mensen
die nooit zien wat er is
maar enkel wat ze wensen
gaven ondanks de duisternis
geen gehoor
aan de wens van de dag
en gingen gewoon door
met wat ze dachten
dat op hen te wachten lag.
Maar de nacht
steeg zacht
in de mensen hun gedacht
en bracht onverwacht
het inzicht dat
de wereld rondom hen
hun blinde razen veracht.
Toen veel later de zon
op gezag van de dag
aan haar stijgen begon
en de haan weer kraaien kon
was het de mens die te slapen lag
terwijl de natuur aan kracht herwon
en de eerste paardenbloem
haar hoofd uitstak boven het beton.
Niets hiervan is waar,
maar geef toe, dromen mag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten