onderweg
nergens heen
nergens vandaan
Gewoon een weg
die zich laat gaan
Zomaar
een dag
De zon die stijgt
gezelschap krijgt
van zon een wind
en ’s avonds
weer de einder vindt
Zomaar
tijd
die niet
holt of hijgt
maar glijdt
en telkens
een tweede adem
krijgt
Zomaar
een lied
dat uit de bomen waait
over vervlogen
en over vliegen
dan diep
naar binnen draait
en al het onbewogen
zacht doet wiegen
Zomaar
een blik
die kruist
die deelt
niets verheelt
en dan na jaren
stil gehuisd
plots als lach
om de lippen speelt
Zomaar
de nacht
die toedekt
die wacht
met dromen
en al het zomaar
van de dag
opnieuw laat
stromen
Zomaar
is vrijheid
een vage echo
uit zomaar een
kindertijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten