’ t Is koud, ’t Is laat
en eenzaam op straat
Dan galmt tussen
grond en dak
het getikketak
van een vrouwenhak
De stad loopt leeg
De winter weegt
Toch klinkt een vrouw
op haar gemak
in het resoluut getikketak
van haar vrouwenhak
Mijn hart springt op
gaat in galop
Mijn hart wordt kortom een hellend vlak
bij het naderend getikketak
van een vrouwenhak
Er verschijnen beelden
vol van gratie en weelde
Tot plots met een vloek
en een uiterst droge krak
een einde komt
aan het getikketak
van de vrouwenhak
Met schoenen in de hand
wordt haar tred stil ravissant
Haar vrouwelijkheid getrouw
heeft ze aan medelijden lak
en zet ze als zelfbewuste vrouw
deze tegenslag een hak.
’t Is koud, ’t is laat
Maar in mij leeft nu iets
dat een vrolijk ritme slaat
Het getikketak
van een vrouwenhak
van een vrouw
die wars haar wegen gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten