en brak het.
Als een hostie.
Je voorzag
de letters van woorden
en legde ze mij in de mond
Je sprak van
Loslaten en
Integriteit.
Empathie en
Fantasie.
Deemoed en
Eindigheid.
Ik slikte elk woord.
zonder ze te begrijpen
zoals kinderen doen.
En toen kwam de dag
dat de dag niet meer brak
De stilte wekte de woorden
waarmee je me ooit had gevoed
Jij verdween. Voorgoed.
En liet mij de liefde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten