In de inktblauwe nacht hangt de maan in haar sikkel.
Als in een hangmat.
Sterren drijven uit hun sterrenbeeld.
Staken het gefonkel.
De wind valt uit de lucht.
Klampt zich vast aan de takken van de bomen.
Bomen zetten hun wortels schrap.
Het tij keert.
Keert zich in zichzelf.
De golfslag valt stil. De zee wordt plat en glad.
Duizenden bootjes met slappe zeilen dobberen sur place.
Ogenschijnlijk half weggezonken in glas.
Op het eiland kreunt de oude vulkaan.
Zucht een laatste wolk naar buiten.
Dan is alles stil. Verstild.
Op het strand ligt een meisje.
In een kommetje in het zand.
Als in de palm van een hand.
Roerloos.
Eén traan hapert in een ooghoek.
Vangt het licht van de luie maan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten