Tafel vol kruimels.
De afwas wacht.
Avondlicht tuimelt.
Het stof valt zacht.
Buiten verdwijnt
achter bruine gordijnen.
Binnen verkleint
tot waar het kaarslicht
kan schijnen.
Stilte stijgt op
Zoals dauw uit het gras.
Een roos in de knop
spiegelt in het half lege glas.
De dag legt zich neer.
Geen stem zegt wat moet.
Het evenwicht voelt teer
zo wankelend naar goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten