De zon schijnt in het noorden
en de wind waait achterwaarts
Alle klank valt uit de woorden
en het bloed stroomt tegendraads.
De lente verliest haar bladeren
Het duistert op klaarlichte dag
Nieuwbakken goden vergaderen
over wat bij het oude blijven mag
De tijd neemt een minuutje respijt
en de zee gaat aarzelend aan land
Trekvogels raken de richting kwijt
en de sterrenhemel valt uit verband.
Maar het moede hart klopt overal aan
voelt de wind, de zon, het eigen bloed
Aan de einder wast een nieuwe maan
De morgen stelt geen vragen. Het is goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten