Samen wij twee
in de avondschemer.
Samen niets te doen.
Geen scherm
om naar te kijken.
Zo zaten we samen toen.
De woorden waren karig
Stilzwijgen ging nog goed.
We deden niet aan voorbarig
Geen nood aan overvloed.
We luisterden naar geluiden
De vogels in de tuin
De autosnelweg naar het zuiden
Gedachten gonsden onder onze kruin.
Straatlantaarns gloeiden oranje
Schaduwen groeiden in het rond
Warme eenvoud vrij van franje.
Dat was hoe toen de dag zijn einde vond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten