Schemer hangt in de lucht
terwijl warmte in buizen bonkt
en de tijd iets eentonig zucht.
Oma naait, kleinzoon leest.
De dieren zakken af richting stal.
De zon is amper op geweest.
Zonnewinteruren zijn altijd klein in getal
De lucht binnen is zoet en droog.
Het waterbakje op de verwarming leeg.
Oma ’s rug kromt zich tot een boog
als een bloem die veel te verduren kreeg.
In het geruis van gelezen bladzijden
en de naald die tikt op een vingerhoed
laat behaaglijkheid zich tussen hen glijden
terwijl de dag aan de horizon bloedt.
Leven verstilt, stolt, ademt uit
trilt als spinrag tussen hen in
tot het duister tikt op de ruit
en tl-licht hen overvalt met tegenzin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten