goeie vrienden van weleer
ooit centrum van mijn leven
en daarna weer niet meer.
Waar zijn jullie naartoe getrokken
liepen de paden zomaar uit elkaar
of was ik veel te weinig betrokken
en dachten jullie dan gaan we maar.
Waarom heb ik jullie niet zien verdwijnen
waarom lijkt alles pijnloos te zijn gegaan
liet ik soms aan elk van jullie uitschijnen
dat het vrij staat te komen of te gaan.
Waar nam het leven jullie zoal heen
hadden we ook samen kunnen blijven
want ooit zoveel met elkaar gemeen
en toch zo uit elkaar kunnen drijven.
Waar komen we ooit weer eens samen
ligt er een draad gewoon oprapens klaar
velen zijn ondertussen louter nog namen
maar bij anderen denk ik: konden we maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten