Tussen al dat
hoogrode plukgeluk
bijt ik vandaag weer
mijn tanden stuk
op de vraag waarom
jij niet meer vieren mag
waarom de schaduw
op jou te loeren lag
en je dwong vroegtijdig
mee te gaan naar waar
geen wegen terug bestaan.
Gewoon een glas witte wijn
en zomers samenzijn was
altijd alles wat je wou.
Dus hef ik jou getrouw
voortaan op deze dag
een goed glas richting
het genadeloze blauw
en fluister dan heel
zacht je naam zodat
je alvast mijn leven
lang zal voortbestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten