dan duizend woorden
en jarenlang deed ik
alsof ik dat niet hoorde.
Ik schreef in het kort
en nog vaker in het lang
Hart en hoofd uitgestort
maar zonder enig belang
Er werd gelezen en genegeerd
met een duim geapprecieerd
Soms leesmoe de rug gekeerd
tot twijfel die een mens verteert
De zin verdween in teveel zinnen
De woorden werden waardeloos
Richten zich vaker naar binnen
tot finaal beeld van talentloos.
In moeras van middelmatigheid
raakte ik drang en draden kwijt
zodat ik nooit meer woorden wijd
omdat het toch geen mens verblijdt.
Zonder misbaar en misbaar
ben ik met het rijmen klaar
lees ik tussen beeld en lijnen
waarom het goed is te verdwijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten