Jouw huid
roept zonder geluid
om aandacht. Wacht
naakt om te worden
geschaakt op een
koude winterdag.
Wit licht ligt
lijzig en ijzig
op je rillend
lichaam voor
het raam dat
open staat en
dat gesmoorde
woorden in wolkjes
naar buitenlaat.
Mijn handen
bevroren tot aan de randen
reiken maar bezwijken
in één halfslachtige
daad die in haar onmacht
nog diepere wonden slaat.
Ik sluit
voor altijd onbekwaam
het raam en haat
het witte licht
dat mijn zelfbeeld
kil en koel
ten gronde richt.
Ik hoor je huiveren
achter mij en weet
wij zijn voorgoed
voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten