De deur

Je hebt de deur
toen zelf gesloten
verbazingwekkend
vastbesloten
voor goed
voor de best
omdat er niets
anders meer was
dan rest.

Sinds die dag
heb ik vaak stilgestaan
voor die deur
die enkel weer zal opengaan
als ik klaar ben om
met je mee te gaan.

Maar tot zo lang
leg ik nu en dan
mijn neus en wang
tegen die deur
en zoek jouw geur
die mij herinneren doet
wie je was en wat je deed
voor je door die deur
naar niets vergleed.

Achter de deur
waar ik mijn oor
te luisteren leg
sterven je voetstappen
al maar verder weg
en ik vrees de dag
dat ik aan die deur
zal staan
en niets meer van jou
ervaren mag.