Met één knie
over een klink
was het geklonken
Eén gewricht
heeft mij ontwricht
en jou aan mij geschonken
Je bracht
hoop en toekomst mee
met een wil die kon bekoren
Je lange haren
lokten mij toch naar zee
tot mijn geluk
heb ik vaak van je verloren
Je liet me mild
de wereld anders zien
en waar het leven om draait
Je hebt de angst gestild
en voorbij mijn eeuwige misschien
het vaderschap in mij gezaaid
Nu zijn wij twee sporen
waarop we de kinderen vervoeren
richting hun eigen horizon
Maar ook in mij blijf je gloren
met gebaren die ontroeren
zoals alles lang geleden ooit begon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten