als vanouds
op ’t vensterraam
Plots gaat er iets wegen
wekt dat water
stil jouw naam
Zie daar vloeien tranen
in de handen
op mijn schoot
Via oude geheugenbanen
verrijs je na lang
terug uit de dood
Voel de tijd vertragen
het klokje tikt weer
nergens zo als thuis
Buiten razen regenvlagen
in mij weerklinkt je lied
van rat en muis
O ratten en muizen
We hebben zolang
bijeen gewoond
Nu gaan we verhuizen
O ratten en muizen
Proef in die weinige zinnen
de eenvoud van een man
die beter wist
Die het kleine kon beminnen
omdat hij dat voor zichzelf
zo had beslist.
De regen stopt met tikken
De lucht zucht vredig
opgelucht
Met een lachje
stopt het snikken
een vaag verdriet
is weggevlucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten