Wij missen woorden om te zwijgende taal om ons gepast in te drukken
het talent om mild inwaarts te neigen
of om voor al wat vernielt te bukken
We vergaten lang het oplossend vermogen
van de stilte die het hart op adem brengt
Onderschatten onuitgesproken mededogen
nadat een vertogen woord heeft gekrenkt
We grijpen ons vast aan loze lettergrepen
en verbouwen de sleur tot rusteloze ruis
woorden lijken ons mee te willen slepen
als broodkruimels naar het verlaten huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten