en mijn lichaam helt naar rust
Veel zin valt er niet te spotten
al knaagt de onrust onbewust
Ik kleed me uit en kleed me aan
leg mijn geest gauw in de plooi
In snelle schoenen op de baan
een sportief jagen zonder prooi
Ik trek de boslucht in mijn longen
stuw de hartslag naar omhoog
de motor lijkt nu aangesprongen
en mijn gedachten vallen droog
Het bloed pompt en zweet breekt
Ik verbrand tot een vreugdevuur
Alsof oerinstinct de kop opsteekt
slecht ik plots elke mentale muur
Dan ruist de roes in mijn hoofd
daalt er voldaanheid in mij neer
Als iets mij van mezelf berooft
zorgt lopen vaak voor ommekeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten