Standbeeld

Ik verbeeld met tot een standbeeld
verstilde kunst die niemand ziet
waarvoor een kind het spel speelt
tot de mama haar bij zich ontbiedt

Ik trotseer gewillig al de seizoenen
hunker naar het eerste zomerkleed
Een man met lood in de schoenen
verhaalt mij openlijk over zijn leed

Ik hoef nergens naar toe te gaan
levens ontrollen zich rondom mij
Uitnodigend zwijgend blijf ik staan
en maak anderen zo bewegingsvrij

Ik ben dan de onbewogen beweger
een statisch punt in al wat stroomt
Haast onzichtbaar maar wel integer
waarop de duif haar dromen droomt.