Liefste buren

Opgesloten in ouderdom
en veroordeeld tot elkaar
tijd trekt hun lichaam krom
de dag oogt lang en zwaar

Alles krimpt zo genadeloos
leden, toekomst en bereik
wereld wordt een lege doos
terugkeer naar het dierenrijk


Liefde wordt afhankelijkheid
een vastklampen tot der dood
stilzwijgend in verbondenheid
de handen roerloos in de schoot

Hun broze lijf wankelt onmachtig
sleurt het gemoed mee in zijn val
Twee geliefden oud en waarachtig
moeten door dat vreselijk diepe dal.