Dochterlief, ik heb je zo vaak geteld
tot 100 en hopend dat je slapen zou
de druppels op je als het ijsje smelt
je glimlach als ik zeg: ik hou van jou
De lengte van je lichaam en je haren
het parelend bloeden na het vallen
de sterren in je ogen die open klaren
je grote gulle hart onvatbaar in getallen
De minuten van verdriet en boosheid
alle uren van stil geluk alleen met jezelf
Wij aan tafel gearmd in verbondenheid
dat alles opgeteld geeft een schat van elf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten