De kersen hangen in de boom te roden
en de lucht loopt in haar blauw verloren
Rondom mij wordt de zomerdag geboren
als een vleugje hemel op aarde ontboden
Het beekje kabbelt als een spinnende kat
en de zon schildert schaduwen op het gras
Aan de einder contrasteert geurige witte was
met het gesatureerde groen van lindeblad
Kippen kakelen zich slechts moeizaam een ei
en als hitte de wereld loom en doofstom maakt
ruilt schilder het atelier voor vergezicht en wei
Als in een zeepbel trekt de dag aan me voorbij
tot hij diep in mij open spat en dan ontwaakt
een vergeten verlangen, wordt geluk vogelvrij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten