Als de zon in 't oosten gloren gaat
en regen de aderen van de aarde voedt
barst de lente open in vol ornaat
zoals vriendschap met ons mensen doet
Van onderuit zindert het zwoele zuiden
Van onder de huid stijgt de zomer naar boven
Laat liefde elke beweging, elke gedachte kruiden
en vat vuur door in die liefde en jezelf te geloven
Als het hart eens treurend naar het westen neigt
en woest water onverbiddelijk de ogen overspoelt
Als de herfstmist treurt en de horizon zwijgt
dan groeit die mens die luistert naar wat hij voelt
De noordenwind blaast ballast uit het leven
terwijl de winter elk jaar de natuur ontkleedt
Om als een vogel door de lucht te kunnen zweven
volstaat oprecht vertrouwen zodat je je gedragen weet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten