mocht iedereen komen wonen
Toch hield ze er twee stilletjes apart
voor als de kinderwens uit zou komen
Na knagende jaren van trieste leegstand
trok een stille dochter eindelijk bij haar in
De andere bleef nog tien jaar onbemand
toen begon ook haar zoon aan zijn begin
Haar hart werd gauw een huis vol leven
met open ramen en een jeugdige wind
Haar geluk lag in onvoorwaardelijk geven
Toch bleef het lot voor zoveel gulheid blind
Tranen tikken troosteloos op de ramen
die sinds een dag voorgoed gesloten zijn
Toen deurwaarders om
haar zoon kwamen
maakten zij dit grootse hart plots doods en klein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten