Mijn vader

Mijn vader, naast me, rijzig en grijs

altijd spits verbaal maar zelden wijs

staart vooruit met steeds troeb'ler blik

als ik zorgvuldig mijn woorden wik

Ook nu praat hij alle weerstand weg

dicht me woorden toe die ik niet zeg

noemt me alles wat hij had willen zijn

en legt dan zijn trillende handen in mijn

Een leven voorbij, geleefd in luchtledigheid

geen trots, voldoening of zelfs maar spijt

gewoon, een oud kind dat mij heeft verwekt

schooit nu om nooit verdiend vaderlijk respect

Een vader, die kwaad deed door niets te doen

filtert zichzelf in het bleke licht van de nanoen

Het is zoals Dylan zong, prevelt hij dan stil

I didn’t make it, but I hope my baby will.