Tevergeefs verlangen
rooft geruisloos tijd
niets mee aan te vangen
maar altijd eigengereid
Wachtend op vervulling
voedt het zich melancholiek
vermijdt pijnlijke onthulling
laaft zich aan eigen symboliek
Dan verzuurt het zienderogen
woest om zijn onvervulbaarheid
wordt dan in frustratie omgebogen
vernielt en eindigt vaak in spijt
Inzicht biedt hier geen soelaas
zodat ik alweer word bevangen
zoals elke doordeweekse dwaas
door nieuw tevergeefs verlangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten