Al dat streven naar geluk als onooglijke plek
tussen moeizaam stijgen en melancholisch dalen
maakt ons rusteloze reizigers op een treurige trek
die vergeten wat onderweg uit het leven valt te halen
Al dat aangeleerde meehuilen met de wind
alsof een zucht ons weg zou kunnen blazen
Verkrampt houden we onze onmacht te vriend
veilig in de kudde van volgzame dwazen
In ons besloten ligt nochtans een oorspronkelijk pad
vrij te bewandelen zonder ogenschijnlijk doel
langs werelden die niemand ooit voorheen betrad
maar volledig in overeenstemming met ons gevoel.
Dit is een topper Piet! Werkelijk! Blijf dat juiste pad maar volgen hé. Zo af en toe kronkelt alles wel eens!
BeantwoordenVerwijderenCarla, je bent een echte vriendin. Niet alleen om wat je schrijft, maar gewoon omdat je iets schrijft. Reacties zijn zo zeldzaam.
BeantwoordenVerwijderenMerci Piet! Er wordt echter ook veel gelezen zonder te reageren! Je kan ook nog met Twitter beginnen om de mensen van buitenuit te 'lokken' om te komen lezen.... maar ik persoonlijk zou daar allemaal horendol van worden :-) Geniet gewoon van je talent want dat is er!
VerwijderenIk verkies stilte boven een onpersoonlijke reactie op het wereldwijde web, maar weet dat ik lees, geniet en bewonder.
BeantwoordenVerwijderenIk ook, Marie, maar dit beschouw ik zeker niet als een onpersoonlijke reactie. Dus heel erg bedankt!
BeantwoordenVerwijderen